Nog steeds kan ik het niet spannend noemen, de steken kabbelen uit mijn haaknaald stuk voor stuk.
vasten stokjes, series lossen. Het blijft steeds doortellen en dan blijft het wel goed gaan.
Deze deken wordt er tot nu toe niet een met een hoge moeilijkheidsgraad, maar ik heb A gezegd dus ga ook B zeggen en de deken afmaken.
Het werken met de eigen samengestelde draden blijft de grootste uitdaging om een mooi evenwicht te houden in de deken.
Toch was vanmiddag de drang even heel groot om alles zo samen te vouwen dat het een kussenhoes kan worden. en dan zou onderstaande foto de achterkant gaan vormen, maar ik ga door.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten