In volle verbazing

In volle verbazing volg ik de laatste jaren verschillende handwerk en wol gerelateerde groepen op Facebook. Er komt een nieuw kleurtje garen beschikbaar bij de goedkopere bulkwinkels. meteen is er een run op de winkel en worden fietstassen vol garens mee naar huis gesleept.

Bij de Wibra is het soms zo erg dat de dames vechtend voor het schap Fenna staan  en de bollen zelfs uit de mandjes wegpikken. En dan te bedenken dat dit garen eigenlijk alleen aantrekkingskracht heeft vanwege de regenboogkleuren en zo glibberig is dat het zodra je de wikkel eraf haalt uiteen valt en een grote knoop dreigt te worden.
Maar goed iedereen koopt het en wil het hebben.
Nog geen dag later lees je: Helluppppp ik ben inspiratieloos wat kan ik gaan maken?
Binnen 10 minuten is er een stroom aan patronen van allerlei frutsels opgang gekomen waardoor de eigenaar van het garen nog verwarder is.

Dan zijn er velen die heel trots kamers vol garen laten zien. Kijk eens mijn prive wolwinkel, Mijn man noemt me verslaafd maar ik heb het allemaal nodig. Wat wordt er dan van gemaakt een amiguri van anderhalve centimeter hoog.
Dan duurt het maar een maand en al die gehamsterde bollen verschijnen weer in een andere groep. Bij bolletje teveel worden ze heel braaf te koop aangeboden, voor de prijs die je er in de winkel ook voor betaald en soms meer, maar dan komen er nog wel de verzendkosten overheen.

Hmmmmmm denk ik dan waarom zo'n gekte. Bedenk eerst thuis wat je wilt gaan maken, zoek er de bijpassende garens bij, met hooguit een bolletje meer zodat je project echt af komt.

Dan wordt er een Cal geintroduceerd. Weer is het raak
Maak je een deken met goedkoop garen, kies je voor een duurder garen die discussie wordt weken gevoerd. Daarnaast komt dan onverbiddelijk de kleurkeuze op tafel. Begrippen als ik kan geen kleuren kiezen. Ik wil in een kleur. Helluppp hoe stel ik kleuren samen. HELLUP......welke moet ik kiezen. Morgen ga ik beslissen welke kleur ik ga gebruiken. Ik heb gehaald maar weet niet of ik voldoende heb, vanavond maar even berekenen en dan morgen op de fiets springen om nog meer te halen.
Wat een problemen!!!!!!!!!!! 

Mijn keus is gemaakt voor een soort garen waarmee ik al dat soort projecten aanvang en waar ik een kleurscala van heb aangeschaft waar ik uit kan putten. Is een kleur op dan vul ik die kleur weer aan. Mijn garen toeleverancier weet het al als ik de winkel instap.

Nu weet ik dat werken met kleur echt moeilijk is, maar heb eens de durf om buiten je comfortzone te stappen en mix of match eens kleuren die anders zijn waardoor je juist die vrolijke noot pakt.

Mijn verbazing is echt nog niet over want vaak zie je binnen enkele weken allerlei opmerkingen langskomen van Ik vind het niet mooi, tot mijn werk bobbelt, wat doe ik verkeerd.

Ik ben nu bij week 70 van de CAL 2015. Hij is 1.40 m. breed. Ik ben wég van de kleuren en vind het een erg leuk werkje. En ik wil hem echt afmaken maar....wat ga ik ermee doen? Te klein voor een sprei, te slap voor een tafelkleed, te synthetisch en gaterig voor een babydeken... Wie heeft een goed idee voor mij??

Ik haal het weer uit en ga in een kleur verder of ik smijt het in de hoek en weer een mooi ontwerp eindigt in de groep UFO,(unfinischt objects). Het resterende garen wordt met veel elan weer te koop aangeboden.
Waarom nu eens niet wat rustiger de Cal benaderen en een paar bolletjes inkopen en niet gelijk van start gaan maar eens een weekje of twee te wachten zodat je ziet wat er gemaakt wordt en je een betere kleurcombinatie kunt toepassen?

Maar niet alleen in de groepen van kant en klaar wol verbaas ik me. Ook de spinsters kunnen er wat van. De eerste schapen zijn nog niet geschoren of iedereen wordt al weer gek. Alle soorten schapenwol worden besproken. Alle vormen van alpaca treden voor het voetlicht. Kleurtjes van natuurlijke wol worden ineens belangrijk. Maar weinig hoor ik over kwaliteit van wol. het verschil tussen ramswol, eerstejaarswol en wol van oude schapen daar wordt niet over gerept. Er wordt alleen maar ingeslagen. auto's vol vachten worden binnen gehaald om te worden gesponnen.
Wat zien we ervan terug?

Weinig, heel weinig, behalve bij enkele echte doorzetters.
Ik kan maximaal 6 vachten per jaar spinnen en dan moet ik dagelijks vol aan de bak. Ik kies dan liever voor mooie  spinwol met een stapellengte van minimaal 6 cm en van dieren die ik gezien heb, waarvan ik weet dat ze gezond zijn. Natuurlijk heb je als je vachtvilt veel meer wol nodig, maar bedenk dat ook hier wel een limit van je eigen tijd tegenover staat.
Dan moet die mooie natuurlijke wol ook nog een kleurtje hebben. Voedingskleurstoffen, natuurlijk verven, werken met batikverf of andere textielverf, het komt allemaal voorbij.  Ik heb al jaren geleden besloten het verven achterwege te laten. Hoewel mooie resultaten met al die verven wordt bereikt is het garen nooit kleurecht en binnen korte tijd vervagen de kleuren. Zonde van al dat werk.
Ik twijn dan liever met een breimachinedraad mijn garen om de kleur stabiel te maken.
Ik heb me dus echt verbaasd in 2015, en ik hoop in 2016 weer een groot aantal verbazingen tegen te komen. Iedereen die lekker creatief bezig is, blijf dat ook in 2016. We komen elkaars werk ongetwijfeld tegen.